Vrijdag 15 oktober - Texas

De dag begon al goed, want de badkamerdeur was in het slot gevallen en ging met geen mogelijkheid meer open. Handig, als er vier mensen naar de wc moeten en willen douchen. Uiteindelijk na nog een keer naar de receptie te zijn geweest, kwam er iemand van maintenance om het slot te maken en konden we ons alsnog klaarmaken.

Vandaag stond de rit van Oklahoma City naar Amarillo op het programma waardoor we in de staat Texas zouden aanbelanden. We zijn onderweg o.a. gestopt bij het toeristenbureau van Texas waar we door een erg enthousiaste dame werden voorzien van informatie, broches met ‘Amarillo’ er op en stickers met ‘don’t mess with Texas’ er op.

Vervolgens zijn we doorgereden naar een Home Depot om een spuitbus oranje verf te halen. Deze hadden we namelijk nodig voor de ‘Cadillac Ranch’, een kunstwerk langs de snelweg met tien cadillacs die met hun neus in de grond staan en waar je dus met verf van alles op mag spuiten. Na ons hier uitgeleefd te hebben (zie foto’s), zijn we naar het hotel gegaan.

Onderweg kwamen we al verschillende billboards tegen van het restaurant ‘Big Texas Ranch’. Dit restaurant is vooral bekend om de volgende wedstrijd: degene die in een uur tijd 2 kilo biefstuk met daarbij o.a. gepofte aardappelen en sla opkrijgt, hoeft niets te betalen. Anders betaal je 72 dollar en krijg je de rest van je vlees mee in een doggybag. Jummie.

Niet die 2 kilo steak, maar het restaurant op zich leek ons wel wat dus besloten we daar s’avonds te gaan eten. In de tijd dat wij er waren, waren er drie mannen die de uitdaging aangingen waarvan er uiteindelijk 1 was die nog minder dan 1 minuut op de klok had staan toen hij klaar was. Het is een spektakel waarbij de rest van de gasten de mannen aanmoedigden. Al met al vonden wij het er nogal onsmakelijk uitzien, aangezien de man die het binnen de tijd opkreeg dit deed doormiddel van slaan op zijn borst, moeilijk kijken en enige kokhalsneigingen. Dus…eet smakelijk!

Na deze, wederom, verbazende ervaring zijn we op o.a. aanraden van onze serveerster naar de Midnight Rodeo Piranha gegaan om de Texaanse manier van uitgaan mee te maken. Nou, en wat een beleving was ook dit weer! Er waren twee zalen, de ene zaal bestond uit een rondlopende dansvloer waar je omheen en in het midden kon zitten. Hier speelde een aantal bandjes en werd er driftig gedanst in countrystyle (geen linedancen, maar meer een soort stijldans met de nodige draaien). Het publiek was voornamelijk gekleed in spijkerbroek, blouse, cowboyhoed en –laarzen.
Maar in de andere zaal, de ‘Piranha’ werd er alles behalve in coutrystyle gedanst. De cowboys en –girls deden meer aan een soort van paringsdansen (het leek wel Oklahoma City maar nu hadden de meiden meer kleding aan), het schuren was in ieder geval niet mis! En de muziek was veranderd van country naar rap en r&b…

Al met al hebben zijn we er inmiddels wel over uit dat het in het Nederlandse uitgaansleven dat wij kennen toch wel behoorlijk anders gaat allemaal (minder ordinair ook). Weer een cultuurshock rijker!